یاد دارم که شبی در دل دال گشت بین بتن و فولاد جدال
هردو از خستگی و کار زیاد برفلک برده دوصد ناله وداد
بتنش گفت به صد خشم و خروش ای تو ز نازکی همچون دم موش
با چنین هیکل نازک که توراست طاقت و تاب فشاریت کجاست.
جمله نیروی فشاری به من است زان مرا مانده و افسرده تن است
گفت فولاد که ای یارعزیز اینچنین سخت تو با من مستیز
من وتو راحت وآسوده بدیم هریکی در طرفی توده بدیم
روزی آمد بر ما صاحب کار بامن و با تو چنین کرد قرار
که بیاییم و به هم در سازیم کار او زود به راه اندازیم
او به ما وعده خوبی ها داد وعده لطف و نکویی ها داد
گفت جای تو به بالا سازم بهرت از چوب متکا سازم
گرچه اول بنهاد او دوسه بند لیک برداشت پس از روزی چند
زان سپس مابفتادیم به کار من فتادم به کشش تو به فشار
بین کنون از چه در این حال شدیم راست بشنو زمن اغفال شدیم
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.
